حامد وحدتي نسب گودي عميق موجود در پشت تپه‌هاي ميرک با رسوبات درياچه‌اي را از ديگر احتمالات استقرار انسانهاي نئاندرتال در اين محوطه برشمرد و افزود: با توجه به شواهد و مطالعات انجام شده اين منطقه به صورت مستمر مورد استفاده انسانهاي دوره پارينه سنگي مياني( دوره اي بين 40 هزار تا 200 هزار سال پيش) بوده است.
وي اضافه کرد: باتوجه به وسعت محوطه يادشده و تعداد بي‌شمار دست سازههاي سنگي، نمونه‌برداري آماري هدفمند و ايجاد شبکه‌‌بندي تصادفي، تنها راه مطالعه و بررسي آثار موجود است.
وي ادامه داد:درفرايند اين پژوهش بيش از 10هزار دست سازه سنگي به‌صورت نظام مند جمع¬آوري و اطلاعات مربوط به هر قطعه بصورت جداگانه وارد بخشي اطلاعاتي شده است.
وحدتي نسب با بيان اين‌که جنس دست سازههاي سنگي از جنس توف و چرت است که رگه‌هاي معدني آن در 16کيلومتري منطقه يادشده در کوهپايه‌هاي مشرف به سمنان شناسايي شده تصريح کرد:فراواني آثار سنگي يافت شده بيانگر آن است که انسانهاي مستقر در اين محوطه به اين معدن دسترسي داشته‌اند.
وي محدوده جغرافيايي اين محوطه را شامل تپه‌هاي دلازيان و ميرک متشکل از چندين تپه طبيعي بيشتر از نوع تل ماسه‌اي و تعدادي نهشته‌هاي باستاني پراکنده در چشم اندازي بياباني برشمرد.
عضو هيأت علمي دانشگاه تربيت مدرس در مورد پيشينه باستان‌شناسي در اين منطقه اظهار داشت:براي نخستين بار محدوده جغرافيايي دلازيان توسط محمد مهريار و احمد کبيري در سال 1363، مورد بازديد و سپس کاوش قرار گرفت که دستيابي به بقاياي چشم‌‌گير خشتي از دوران تاريخي ماد نتيجه اين فعاليت به‌شمار مي‌رود.
به گفته سرپرست هيأت اعزامي محدوده ميرک؛ اهميت اين محدوده جغرافيايي از لحاظ داده‌هاي پارينه سنگي براساس پژوهش‌هاي ميداني حسن رضواني در نيمه دوم دهه 1360 و نيمه نخست دهه 1370 آشکار و در بازديد دوباره محوطه از سوي باستان‌شناسان و متخصصاني هم‌چون حسن رضواني، کوروش روستايي، فريدون بيگلري و علي موسوي در سال 1380مورد تأکيد قرار گرفت و پس از آن در سال 1386 توسط خود وي و کوروش روستايي بررسي و نمونه‌برداري محدود قرار گرفت.
گفتني است به تازگي مطالعات آزمايشگاهي و مصنوعات سنگي اين محدوده آغاز شده که با انتشار نتايج آن درک صحيحي از استقرارهاي انساني در دوران پليئستوسن در حاشيه شمالي کوير مرکزي بدست مي‌آيد./118
انتهای پیام/
